Følelsen av nybegynnar i bakken va sterkt tilstades første turen, spesielt sidan vi vart forbikjørt av superproffe telemark-kjørarar i proff-bakken! Vi forflytta oss derfor til "barnebakken" der vi i det minste følte oss litt tryggare!
Det tok ikkje mange turane før vi følte oss som dei proffe off-piste køyrarane! Så proffe trudde vi at vi va, at vi bega oss ut på den tøffaste skogs-løypa vi kunne finne! Det gjekk derimot ikkje heilt etter planen, spesielt ikkje etter at eg tok over føringa! Litt overambisiøs og i litt for stor "fart" kom der eit (lite) stup! og der måtte eg sjølvsagt gli og misse eine skia! jepp! opp kom eg meg ikkje, så då var ned einaste mulighet...
Litt kaving og sutring med snø til brystet, men heldigvis eit lite tre eg kunne stå på for å halde meg oppe! Harriett the savior, kasta ned skien min og etter litt om og men va eg på skia igjen! Litt lavare sjølvtillit, men fortsatt med godt mot! heilt til neste lille utfordring!
Endeleg nede måtte vi ta oss ein kakao på kafeen! Det hjalp! Tærne tinte og sjølvtilliten kom seg og vi oppgraderte oss til storebakken igjen! Der fann vi kanonløype med masse laus-snø! og vi va back in business!! :D :D Harriett er btw rå på off-piste og hopping! Ho bør og alltid køyre fremst av oss!
Kanon føre! Masse laus snø! Mange folk! Godt selskap!
(til info! bilda er ikkje av meg eller Harriett, men det kunne like gjerne vert det.. ;)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar